Sessiz Dizelerin Acılı Çığlıkları -3-

Kime olduğunu bilmediğim bir mektup yazıyorum. Gözyaşlarım kağıdı ıslatıyor. Ne için ağlıyorum ya da kim için? Bilmiyorum… Eski olan her şey başıma üşüşüyor bugün. Hepsi bir parça daha götürüyor paramparça kalbimden. Ben yine ağlıyorum, daha fazla, daha da fazla…

Yanımda olmasını istediğim kim varsa hepsiyle kilometreler var aramda… Öyle çaresizce oturmuş, boş duvarı izliyor gözlerim. Bir zaman sonra ağlamayı bile unutuyorum.

Sesini duyduğum an… Hiç bitmesini istemiyorum. Bir şeyler konuşuyoruz, ama ne?.. Sesi bir sarmaşık misali sarmalarken vücudumu biraz olsun ısınıyor buz tutmuş kalbim. Eriyorum; her geçen saniye, her geçen sözcükte eriyorum… Anlatmak istediğim çok şey var ama ağzımı bıçak açmıyor. Dilimin ucuna gelse de sözcükler bir türlü söyleyemiyorum. Korkuyorum; bir daha kaybetmekten, bir daha bulamamaktan, bir daha sevememekten, bir daha incinmekten, kırılmaktan. Gel dese gelecek, git dese gideceğim ama belli edemiyorum. Cümleleri toparlayamıyorum aşktan… Her şey darmadağın… Zaman her şeyi değiştirir derler ya. Bakıyorum, zaman hiçbir şeyi değiştirmemiş; sevgi bitmemiş… Aşk bitmemiş… Yaşanacak, paylaşılacak anılar tükenmemiş.

Bir şeyler yazıyorum ama geri dönüp okumaya bile korkuyorum. Her geçen cümlede kalmasından ya da geri kalıp onu kaybetmekten. Belki cümlelerime birkaç iz bırakır, belki kalbime uğrar. Bilmiyorum… Ne yapmam gerektiğini, ne söylemem gerektiğini ya da nasıl zamana bırakacağımı? En basit şeyi bile almıyor aklım. Neyin doğru, neyin yanlış olduğunu çözemiyorum.
Ve sorunların başkası bölüyor düşüncelerimi. Yarım bıraktığım bir aşkta, gözyaşlarımı terk ediyorum. Bütün benliğimden sıyrılıp, bütün kendimleşmişliğimi unutup o oluyorum. Ve bir şiiri yine yarım bırakıyorum.

Eller kalpte, gözler gökte

Hayat büyük bir iddia

Seni sevmek bahsine

.

Fırtınalar kopar yüreğimde

Ah bir görsem seni diye

Bu hayatta her şey sana

Sen, benim kalbime

Devamı gelmeyecek bir şiir daha bırakıyorum dünyaya. 6 ay boyunca her gün yazılmış ama bitirilmemiş bir şiir.

Artık onsuzluğun kaçıncı dakikası, saati ya da günü bilmiyorum bile. Saymaktan, hesaplamaktan yoruldum artık. Bilmekten de yoruldum. Bugünlerde bilmek istemiyorum. Bir şeyleri değil, hiçbir şeyi. Ne yaşamak istiyorum ne de ölmek. Yaşam ve ölüm arasındaki o çizgi belki de olmak istediğim yer.

Sabah doğan güneş gibi
Girdin hayatıma.
Gün içinde içtiğim su gibi
İhtiyaç duyduğum sana
Neredesin sevgilim?

En ihtiyaç duyduğum zaman da
Ellerini tutmaya
Sen yoksun yanımda
Neredesin sevgilim?

Resmin elimde, gözlerim yaşlı
Kalbin kalbimde, nefesim yaslı.
Sesin kulaklarıma gelir uzaktan
Arasam bulamam yakınlardan
Neredesin sevgilim?

Halim kalmadı yokluğuna
Neredesin sevgilim?

Aşk bahçemde çocuklar oynar
Sarışın, esmer, kumral çocuklar.
Ara sıra dönüp bana bakarlar,
Yanımda seni ararlar
Neredesin sevgilim?