
Görülen zamanın efendisi gülüşü.
Aynalar buğulu,
Yetmez anlatmaya güzelliğini.
Gözleri iki küçük güneş yansıması,
Kirpiklerinde bulutlar taşır.
Her gözyaşında çektiriler yüzer
Kalbime doğru rotası.
Rüzgarı okşayan,
O inatçı saçlarıyla
Sevmenin en doyumsuz yerinde
Gururla durur.
Ellerinde bir kelebek taşır gibi
Nazikçe ve hissettirmeden okşardı
Her çiçek yaprağını.
Sesinde kuşlar şarkısına eşlik edercesine
Dingin ve huzur kokan ırmaklar akar,
Alırdı üzerimden zamanın yorgun yükünü.
Ruhunu elime bırak, Hemsaye.
Ruhun, ruhumun annesi.
(Her mektup sahibine ulaşmaz her zaman. Bu sahibine ulaşanlardan biriydi. Şahsına armağan ettiğim kişi, sen hep böyle ve güzel kal.)
“Kılıç kalemden keskindir.” derdin hep. Kalemin kılıcı titretiyor her seferinde. İyi ki yazıyorsun, hep devam et. Şiirin de senin kalbin kadar güzel, kelimeler önünde diz çökmeye devam etsin hep.
Kelimelerin her zaman önümde diz çökmesini beklemiyorum ama dileklerin için de çok teşekkür etmem gerek. 💜 Kalem hep kılıçtan keskin olsun… :’)
“Sevmenin en doyumsuz yerinde
Gururla durur.” mektubun sahibi çok şanslı. 🙂 İsmini neden vermedin?
İsmine gerek duymadım. İsimler rahatsız olmasın. 🙂
Kalemini seviyorum
Sen ne güzel şeysin be
O çektiri bir sekilde rotasını bulur 🙂
Yüreğine, kalemine sağlık sevgili öğrencim…
Her şekilde ve her zaman yanımda oldunuz. İyi ki varsınız hocam. Her şey için tekrar tekrar ve binlerce kez teşekkür ederim. 🤗
Şiirlerin kalbin kadar güzel olsun hep. Yine senin gibi çok tatlı çok güzel bir şiir bu. Sen kalemini hep kendinle süsle