İşte gidiyorum.
Bırakmak zorundayım buraları
Hıfz olunuyor yüreğime.
Onun her sevinci, heyecanı
Yaşamak istiyorum.
Her anı, her duyguyu
Ama yetmiyor aydınlık.
Tek yol var ilerleyecek
Sadece kaderimin çizgisi.
Zaman neden hızlı akıyor?
Umudun pençesinde
Niye tekerrür etmiyor geçmiş?
Sessizliğin masumiyetinde
Aradım her defasında yüreğimde,
Özlemi ve tebessümü.
Kaybolmaya mahkumdum ben
Aydınlığın çıkmaz sokağında.
Oldu uzun süre onu görmeyişim
Gözlerim belki de kör olmuş.
Farkında değilim
Fırtınalar yüreğimi sarıyor.
Hafızamı kaybetmişim de
Sanki savrulmuş benliğim.
Özlüyorum
Hissediyorum onu
Her anımda, düşümde
Zamanın özgün duruşunda
Sancılanıyor yüreğim, titriyor iradem
Düşüncelerimin menzilinde.
Zamanın kadim fikriyatı
Olmuştur vesile mukaddesatın kutsiyeti
Gözyaşlarımız.
Belki de irademizin enginliği
Hiç unutmaz ki insan
Yaşadığı tecrübeleri, güzel günleri.
Unutamıyorum,
Umuda koşarcasına gördüğüm
O anlamlı karşılaşmayı
Unutamıyorum,
Beni karanlıklara hapseden
Duyguların yalnız çığlıklarını
Unutamıyorum,
Kaderin sisli bir oyunu olan
Zamanın acımasızlığını.
Temennim görmektir onu
Duygularına misafir olmaktır.
Temennim,
Hislerini ortak bir çatıda paylaşmaktır.
Mesafelerin sınır tanımaz uzaklığında
Hayallerimize köprü olmaktır.
Belki de bir daha
Hiç görmeyeceğim onu
Belki de
Saklı kalacak
Yüreğimde hatıraları.
Olsun gözler görmese de olur
Yeter ki ışığımız olsun kader.
Hatırlansın acıyla burkulan
Hatıralar, aydınlık tecrübeler.
