Şehrin ıslak sokaklarında yürürken ayaklarım, başka dünyalara açılırdı her zaman kalp kapısı. Sınırı olmayan sınırsız mekanlarda dolaşırken ruhum, anlatmak istedim çaresizliğini bir kozanın. Kelebek olmak kaderine yazılmışken, ömür denen makara çabuk sarılıp bitiyor. Yarını olmayan mekanlarda sabahı bekleyen birkaç avuç varlıktan ibaret olan dünyada her şey çok o kadar hızlı ilerliyor ki, nasıl ne zaman bitti demeden bitiyor hayat. Anlatmak istediğin zaman kelimeler, yürümek istediğin zaman yollar, yaşamak istediğin zaman hayat bitiyor.
Hayatın yaşanılır hale gelebilmesi için mücadele içindeyken, hayatı bitiriyor kimyasallar, silahlar ve savaşlar. Sahi neyi paylaşamadık. Her şey o kadar çok hem de o kadar az. Sevgi bazen yetmiyor, bazen fazla geliyor. Aşk bazen bitmiyor, bazen yanlış oluyor. Güzellikler için mücadele edenler yılmasınlar. Aydınlık karanlıktan korkanlara kalmayacak. Ama savaş bitmeyecek. Daha fazlası için savaşanlar en azı kabul edene kadar sürecek bu döngü.
Ne beklediğini, neden gelmediğini, ne istediğini, neden olmadığını anlayamadığımız bu dünyada sınırlarla çizilmiş özgürlük denen oyuncak. Ve bencil eller yönetiyor özgürlüğü. Çocukken aşılanmış bir kural gibi, aşağı mahalle çocukları ile kavga eden yetişkin insanlarız. Bencil bir aşık gibi paylaşmıyoruz sevgimizi, saygımızı ve hayatı güzelleştiren duyguları.
Ortamız yok hiçbir zaman, çok sevdiklerimizi de öldürüyoruz, nefret ettiklerimizi de. Ortasını tutturamadan hayatları, hayalleri, güzellikleri çalarak devam ediyoruz yolumuza. Mutlu sonu bekleyenler hiç beklemesinler. Dünya değil bize engel olan, biziz. Bir karga olsaydım şayet konmazdım çatılara. Ses çıkınca rahatsız olanlar bana lanet okuyacaktır mutlaka. Çiçek olsam açmazdım, sulamaktan vazgeçip koparacaklar. Yağmur olsam yağmazdım, beton güzel kokular vermeyecek. Ne Afrika nede Amazon ormanları, hiçbir yer insana uzak değilken ben bu dünyada var olmak istemezdim. Bir çocuk var içimde, onu öldürmesinler diye uğraşırken binlerce çocuk öldürülmüş.
Sahi kaç çocuğumuz evsiz?
Hiçbir şey tam değilken bu dünyada, benim eksik kalmam sorun değil. Yokla da yaşanır hayat. Varken yaşanmazken, yokla yaşamayı öğretir zaten hayat.
