Çaresizliğim vuruyor yüzüme artık. İçimdekileri içimde tutamıyorum. Ensemden bir rüzgar fısıltısı gibi kulağımda inciler. Bülbül sesi gibi “Sesi”, cennetten seslenircesine güzellikte bir ses…
Hiç gitmiyor kulağımdan gülüşü. Çıkmıyor artık o tatlı bakışı aklımdan. Gözlerimi kapatsam bir anda beliriyor.
Bu duyguların hiçbir ilacı yok. Sadece, sadece ona ihtiyacı var duygularımın, kalbimin, benim ihtiyacım var.
İmkansız gibiydi,
Ama ben imkansızlığını sevdim.
”Bizde böyleydik onunla, iki imkansız kalp…”
