Bahar gelmişse eğer gönlümüze,
Balkon kucağını açmışsa çocuklarımıza.
Sonra beyazlar kaynayıp makine de durmuşsa,
Salataya yanlışlıkla soğan koymuşsa hoçik nine.
Kapıları gıcırdayacak kadar eskitmişsek bir evi.
Didişiyorsak bir prizi tamir ederken bile,
Bir tren geçiyor görüyor musun?
Varmak için menzile.
Aklımın zillerine basıp kaçıyorsa her gece hayalin.
Elinde sapan koca bir taşı atıyorsan kuş gönlüme.
Pencere pervazında beni beklerken çürüsün dirseklerin,
Emekli olup, torun sevelim.
Adama bak arabayı nereye park etmiş görüyor musun?
Dur şunun sileceklerini kaldıralım!
Seninle biz dünyadaki tüm çocukları doğurup,
O anneleri aldıralım!
Çünkü çocuklar aşkımız için
Atom bombalarımızı ironik cennetlere sürecekler,
Bir tren geçiyor görüyor musun?
Bazılarımız bindiler ona, kalanlar da binecekler
Trene saldıralım!
Ben yetim, sen öksüz
Anlaşalım.
Sen bana baba ol bir ömür,
Bende olduğu kadar
Sana anne.
Elele tutuşup her düştüğümüzde
Birbirimizi kaldıralım.
