Şiir

Otobiyografi

Ben Güray Barın
Şiir okuyorum.
Geceleri yatmadan,
Sabahları uyanınca,
Öğle aralarında,
Gün ortasında.
Haftanın yedi günü,
Bir ömür şiir okuyorum.

Şiir yer,
Şiir içer,
Şiir susarım.
Yüreğim şiir kanar.

Yalnızken sigaram
Şiir gibi yanar.

Bir sarılırsam rüzgara,
Karışırsam suya
Ve uzanırsam eğer Çukurova gibi
Bereketli bir toprağa.

Şiir kokar tüm doğa.
Gözyaşlarım düşer yere,
Yeni kelimeler filizlenir
Bahar gelir içimden,
Nefes almak gibi.

Ben Güray Barın,
Şiir yazıyorum.
Sadece bazı zamanlar
Zihnim yatıştığında…

 

İlgili Makaleler

4 Yorum

  1. siz şiir yazmaktan ziyade bir şiir de yaşıyor ve her nefesinizi kesen anda kendi şiirinize bir virgül atıyorsunuz gibi hissettim, doğru mudur? yani siz şiir misiniz?

    1. Bilemedim şimdi, acaba annem beni bir şiir olarak mı doğurdu? 🙂 Yorum için teşekkürler, okuyucular rahat okuyabilsin diye vurgu ve tonlamaların değiştiği yerlerde virgül kullanıyorum. 🙂 şiir yazarken nefesim kesilmiyor, şiir yazarken nefes aldığımı hissediyorum… Düşündürücü bir yorumdu, teşekkür ederim. Sevgiler…

Bir cevap yazın

E-posta hesabınız yayımlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir

Başa dön tuşu