Sokak lambası gibi yalnızım,
Işık saçıyorum, dimdik ayakta duruyorum.
Ama tek başıma geçirdiğim kışları unutmadım ben.
Aydınlattığım her insan geçip giderken sokağımdan,
Geceler eşlik etti yalnızlığıma.
Ben içime attıkça,
Sonbaharlar ıslattı caddelerimi.
Herkes yeni şehirlere göçtü,
Terk ettiler mahallelerimi.
Bense bir sokak lambası, her şeye rağmen.
Aydınlattım kimsesiz caddeleri, karanlık geceleri.
Yine de aydınlatamadım gölgemi, yorgun şairleri.
Onlar geceyi severler, sahiplenmezler beni.
Ne bir köprü olup kavuşturabildim sevenleri,
Ne de bir yol olup bitirebildim özlemleri.
Sadece bir sokak lambası gibi aydınlatmaya çalıştım karanlık geceleri.
Özlemle bekledim gece yolculuk edenleri.
Zaten ben her gün yanıp yanıp sönüyorum,
Saat 5 gibi.
Yanıyorum bir ateş gibi,
Daha çok, son nefesimi verecekmiş gibi
“…”
