Soğuk Kadın

Soğuk kadındı o
Gülmezdi pek
Sert mizacından ödün vermezdi
Yürürken hiç etrafına bakmazdı
Ne beni görürdü gözleri
Ne de başkasını
İşi her ne ise ona odaklanırdı
Ve ben daha çok aşık olurdum 

Bana kızdığı da olurdu
Ama hiç bağırmazdı
Kötü bir söz de çıkmazdı dudaklarından
Gözleri ise ateş püskürürdü
Ben de orada alev alev yanardım

Güldürürdüm,
Çok da güzel gülerdi
Sarılırdım,
Kokusu sarhoş ederdi
Beni gördüğünde gülümserdi
Duvar gibi soğuk olan yüzü,
Çiçek açardı beni görünce 

Bilmezdi ki,
O her gülümsediğinde
Ben kalbimden vurulurdum
O kahkahayı duymak için can atar
Kalbimi teslim ederdim ellerine